Cukrzyca, a aktywność fizyczna
Czy można podjąć wysiłek fizyczny?
Zdecydowanie tak. Jednak lekarz podpowie jaki wysiłek jest dla Ciebie wskazany, ponieważ nie każdy rodzaj jest bezpieczny.
Jaka jest bezpieczna forma wysiłku?
Marsz jest bezpieczną i dobrą formą wysiłku dla każdego. Możesz spacerować każdego dnia. Podobnie sprawa ma się ze spokojną jazdą na rowerze po płaskim terenie. Jeżeli dotychczas prowadziłaś/eś siedzący tryb życia, nie zaczynaj od intensywnego wysiłku.
Odpowiedni dobór aktywności.
Aktywność podejmowana dla zdrowia to przede wszystkim ta tlenowa, wytrzymałościowa. Na przykład marsz, marszo-trucht, jazda na rowerze, pływanie, jazda na nartach biegowych. Są to z całą pewnością aktywności odpowiednie dla osób z cukrzycą. Obecność różnych powikłań cukrzycy może być przyczyną, dla której pewne rodzaje aktywności fizycznej mogą być niezalecane. Przy zaawansowanych zmianach cukrzycowych w oczach (retinopatia cukrzycowa) zabronione są intensywne ćwiczenia powodujące wstrzymanie oddechu, podskoków czy ćwiczeń w skłonie.
Przy zaburzeniu czucia w stopach nie zalecane jest bieganie w szczególności po twardym podłożu. Dodatkowo ćwiczenia na stopniach lub bieżni sprzyjają uszkodzeniu stóp. Wskazany jest również wysiłek oporowy z niewielkim obciążeniem.
Przed podjęciem bardziej intensywnych ćwiczeń powinnaś/powinieneś zwrócić się do lekarza w celu badań oceniających stan serca, takich jak EKG i próba wysiłkowa. A także późnych powikłań czyli ocena dna oka, układu nerwowego i nerek.
Środki ostrożności dla osób z cukrzycą podczas podejmowania wysiłku fizycznego.
Wysiłek fizyczny opiera się na pracy mięśni, które spalają glukozę. Taki wysiłek u osoby z cukrzycą w niektórych okolicznościach może spowodować niedocukrzenie, czyli znaczne zmniejszenie stężenia cukru we krwi. Jednak można się przed tym zabezpieczyć.
- Nie ćwicz na czczo. Najlepiej podejmować wysiłek około 2 godzin po lekkim posiłku;
- Zabieraj ze sobą łatwo przyswajalne węglowodany takie jak cukierki;
- Zabieraj ze sobą identyfikator informujący o chorobie;
- Nie podejmuj aktywności jeżeli poziom cukru sprawdzony przed wysiłkiem wynosi poniżej 100mg/dl lub powyżej 300mg/dl, a także, jeśli równocześnie stwierdza się obecność ciał ketonowych w moczu, wartość 250mg/dl będzie za wysoka;
- Nie podejmuj aktywności w okresie przeziębienia lub trwania jakiegokolwiek stanu zapalnego w organizmie;
- Zawsze dbaj o nawodnienie!
Aktywność fizyczna, a cukrzyca typu 2
Cukrzyca typu 2 stanowi dodatkowy powód do większej dbałości o zdrowie. Typ ten często rozwija się bezobjawowo uszkadzając organizm, zwłaszcza naczynia krwionośne. Wysiłek fizyczny odwraca niekorzystne zjawiska leżące u podłoża i rozwijając się w przebiegu choroby. Istotnym faktem jest to, że aktywność sprzyja zmniejszeniu masy ciała i utrzymaniu należnej masy ciała, a cukrzyca typu 2 w większości przypadków związana jest z nadwagą.
Aktywność fizyczna, a cukrzyca typu 1
Według obecnej wiedzy osoba z cukrzycą typu 1 może, podobnie jak osoba zdrowa, uprawiać każdy sport, również wyczynowy jeżeli nie doszło do powikłań – uszkodzenia wzroku (zmian dna oka), układu nerwowego, układu krążenia, nerek. Wszystko zależy od wyników kontroli w zakresie późnych powikłań. Istnienie w naszym organizmie cukrzycy nie stanowi przeszkody, a wręcz jest mocnym powodem do podejmowania regularnej aktywności fizycznej. Należy pamiętać o dostosowaniu dawki insuliny do zwiększonego zużycia glukozy spowodowanego wysiłkiem fizycznym. W przypadku podjęcia nieprzewidzianego wysiłku już po przyjęciu insuliny powinno się zjeść dodatkową porcję węglowodanów.
Pamiętaj, przestrzegaj zaleceń swojego lekarza!
Zapraszamy do kontaktu, zespół #CFF
Tel.: 731 007 889
