Czy można podjąć wysiłek fizyczny?
Zdecydowanie tak. Jednak lekarz podpowie jaki wysiłek jest dla Ciebie wskazany, ponieważ nie każdy rodzaj jest bezpieczny.
Jaka jest bezpieczna forma wysiłku?
Marsz jest bezpieczną i dobrą formą wysiłku dla każdego. Możesz spacerować każdego dnia. Podobnie sprawa ma się ze spokojną jazdą na rowerze po płaskim terenie. Jeżeli dotychczas prowadziłaś/eś siedzący tryb życia, nie zaczynaj od intensywnego wysiłku.
Odpowiedni dobór aktywności.
Aktywność podejmowana dla zdrowia to przede wszystkim ta tlenowa, wytrzymałościowa. Na przykład marsz, marszo-trucht, jazda na rowerze, pływanie, jazda na nartach biegowych. Są to z całą pewnością aktywności odpowiednie dla osób z cukrzycą. Obecność różnych powikłań cukrzycy może być przyczyną, dla której pewne rodzaje aktywności fizycznej mogą być niezalecane. Przy zaawansowanych zmianach cukrzycowych w oczach (retinopatia cukrzycowa) zabronione są intensywne ćwiczenia powodujące wstrzymanie oddechu, podskoków czy ćwiczeń w skłonie.
Przy zaburzeniu czucia w stopach nie zalecane jest bieganie w szczególności po twardym podłożu. Dodatkowo ćwiczenia na stopniach lub bieżni sprzyjają uszkodzeniu stóp. Wskazany jest również wysiłek oporowy z niewielkim obciążeniem.
Przed podjęciem bardziej intensywnych ćwiczeń powinnaś/powinieneś zwrócić się do lekarza w celu badań oceniających stan serca, takich jak EKG i próba wysiłkowa. A także późnych powikłań czyli ocena dna oka, układu nerwowego i nerek.
Środki ostrożności dla osób z cukrzycą podczas podejmowania wysiłku fizycznego.
Wysiłek fizyczny opiera się na pracy mięśni, które spalają glukozę. Taki wysiłek u osoby z cukrzycą w niektórych okolicznościach może spowodować niedocukrzenie, czyli znaczne zmniejszenie stężenia cukru we krwi. Jednak można się przed tym zabezpieczyć.
- Nie ćwicz na czczo. Najlepiej podejmować wysiłek około 2 godzin po lekkim posiłku;
- Zabieraj ze sobą łatwo przyswajalne węglowodany takie jak cukierki;
- Zabieraj ze sobą identyfikator informujący o chorobie;
- Nie podejmuj aktywności jeżeli poziom cukru sprawdzony przed wysiłkiem wynosi poniżej 100mg/dl lub powyżej 300mg/dl, a także, jeśli równocześnie stwierdza się obecność ciał ketonowych w moczu, wartość 250mg/dl będzie za wysoka;
- Nie podejmuj aktywności w okresie przeziębienia lub trwania jakiegokolwiek stanu zapalnego w organizmie;
- Zawsze dbaj o nawodnienie!
Aktywność fizyczna, a cukrzyca typu 2
Cukrzyca typu 2 stanowi dodatkowy powód do większej dbałości o zdrowie. Typ ten często rozwija się bezobjawowo uszkadzając organizm, zwłaszcza naczynia krwionośne. Wysiłek fizyczny odwraca niekorzystne zjawiska leżące u podłoża i rozwijając się w przebiegu choroby. Istotnym faktem jest to, że aktywność sprzyja zmniejszeniu masy ciała i utrzymaniu należnej masy ciała, a cukrzyca typu 2 w większości przypadków związana jest z nadwagą.
Aktywność fizyczna, a cukrzyca typu 1
Według obecnej wiedzy osoba z cukrzycą typu 1 może, podobnie jak osoba zdrowa, uprawiać każdy sport, również wyczynowy jeżeli nie doszło do powikłań – uszkodzenia wzroku (zmian dna oka), układu nerwowego, układu krążenia, nerek. Wszystko zależy od wyników kontroli w zakresie późnych powikłań. Istnienie w naszym organizmie cukrzycy nie stanowi przeszkody, a wręcz jest mocnym powodem do podejmowania regularnej aktywności fizycznej. Należy pamiętać o dostosowaniu dawki insuliny do zwiększonego zużycia glukozy spowodowanego wysiłkiem fizycznym. W przypadku podjęcia nieprzewidzianego wysiłku już po przyjęciu insuliny powinno się zjeść dodatkową porcję węglowodanów.
Pamiętaj, przestrzegaj zaleceń swojego lekarza!
Zapraszamy do kontaktu, zespół #CFF
Tel.: 731 007 889
